wpisy na blogu

Mimo szczerych chęci prowadzenia większości prac samodzielnie, uznaliśmy, że ze względu na to, że mamy już prawie październik, a przed nami jeszcze sporo pracy, rozsądnie będzie zlecić murowanie ścian fachowcom. Prace pójdą bez wątpienia szybciej niż gdybyśmy robili to samodzielnie po pracy, bo urlop niestety się kończy, a przy tym dzień już coraz krótszy. Udało się dogadać z ekipą która buduje dom naszego przyszłego sąsiada. Za wymurowanie ok 70 m2 ścian zażyczyli sobie 4500 zł(!) mimo, że byłem operatorem betoniarki. Nie spodziewałem się aż tak wysokiej kwoty, ale jak zasięgnąłem języka to wcale nie dużo, zważywszy na to, że we wtorek się umówiliśmy, a za dwa dni Panowie zabrali się do pracy. W czwartek wieczorem wyznaczyliśmy, laserowym niwelatorem, najwyższy punkt na ławie fundamentowej, a w piątek stanął pierwszy narożnik.

W czasie murowania narożników dotarła kolejna partia bloczków betonowych i tutaj zaliczyłem nie lada wpadkę, bo Pan który przywiózł bloczki stwierdził, że na jego fachowe oko będzie ich za dużo. Przeliczył i zamiast 12 palet rozładował 8 zaznaczając, że 2 odłoży na boku bo może nie będą potrzebne. Wraz z postępami prac rosła jednak niepewność czy bloczków wystarczy.

Prace szły w zawrotnym tempie i już w sobotę wieczorem były gotowe mury garażu i prawie całe dwie ściany domu.

W poniedziałek pogoda nas nie rozpieszczała, bo od rana padał deszcz, więc dopiero po godzinie 11 daliśmy się do pracy, ale udało się skończyć murowanie :D Obliczenia okazały się trafne i poza dwoma, odłożonymi na bok, paletami zostało jeszcze 12 bloczków. Ostatecznie zużyliśmy 948 szt. Niby mało jak na tak duży dom, ale jednak 26 słupów żelbetowych zrobiło swoje i w sumie odpadło 6,5 mb ścian. Myślę, że nie będzie problemu ze zwróceniem tych dwóch palet i troszkę pieniążków wróci do kieszeni. Teraz przed nami zaszalowanie i zalanie wszystkich tych trzpieni. Liczymy na poprawę pogody, bo potrzebujemy kilka może nie tyle super ciepłych, ale przynajmniej bezdeszczowych dni, żeby beton zdążył wyschnąć i był gotowy do nałożenia hydroizolacji. 

Życzcie powodzenia ;)

Pozdrawiamy J&D

Po kolejnych kilku dniach pracy w końcu udało się opanować temat folii budowlanej ułożonej w szalunku. Na temat jej obecności można napisać książkę, bo jedni twierdza, że w deskowaniu jest zbędna, nawet jak nie ma chudziaka, inni zaś, że jest obowiązkowa. Z technologicznego punktu widzenia wylanie betonu bezpośrednio na piach  spowoduje szybsze odprowadzenie mleczka cementowego, co przełoży się na gorsza jakość betonu. My od początku nastawialiśmy się na to, że folia będzie, a nasz kierownik jej wymagał, więc temat prosty. Folia nie jest zbyt dużym wydatkiem - my zakupiliśmy przez internet 200 m2 za 188 zł z darmową dostawą, więc jeśli nie macie chudziaka i ktoś wam mówi, że to daremny wydatek to polecam postawić na swoim i folię dać.

Zbrojenie ułożone w wykopie powinno być podniesione na wysokość minimum 5 cm, aby wlany beton tworzył minimum 5 cm otuliny wokół prętów. Powinno się do tego celu użyć podkładek z materiałów "betonopochodnych" lub kamienia:P Mogą to być betonowe dachówki, kostka brukowa, itp. My użyliśmy specjalnie do tego celu przystosowanych podkładek betonowych, bo udało się je załatwić za darmo. Niestety były tylko o wysokości 3,5 cm i 2 cm, więc poświęciliśmy chwile na poskręcanie ich razem, uzyskując podkładki wysokie na 5,5 cm...

Folia wrzucona, zbrojenie podłożone, szalunku skręcone deskami, więc zostało czekać na beton. Po obliczeniu ilości betonu wg projektu wyszło, że potrzebujemy ok 17,25 m3, więc zamówiłem 18 m3. Następnego dnia rano pojawiła się grucha z pompą.

Oczywiście, żeby wszystko było jak należy, Piotrek - kolega z pracy - przyjechał ze swoim wibratorem (buławą) do betonu. Wibrowanie betonu pozwala na pozbycie się pęcherzyków powietrza, poprawiając strukturę betonu, poprawia otulinę wokół prętów i pozwala na dokładniejsze dopasowanie się mieszanki betonowej do szalunku. Wszyscy na stanowiskach więc czas start :D 

Ja byłem odpowiedzialny za lanie betonu, Piotrek szedł za mną i wibrował beton, a Julia i jej Tata wyrównywali na bieżąco łopatami i przerzucali z miejsc gdzie nalałem za dużo. Robiłem to pierwszy raz w życiu, więc wskazówki Pana operatora były bardzo pomocne. Fajne doświadczenie, aczkolwiek nie jest to takie łatwe i przyjemne jak może się wydawać.

Po wylaniu całych 7 m3 z pierwszego auta, serducho zabiło mocniej. Nie byliśmy jeszcze nawet w połowie, a w drugim aucie będzie 11 m3 i na bank nie wystarczy :O Już zaczęła się dyskusja czy Panowie będą w stanie dowieźć jeszcze trochę betonu jakby zabrakło. W czasie zalewania pozostałej części budowę odwiedził drugi kolega z pracy - Dawid i chcąc dołożyć "cegiełkę" do tego przedsięwzięcia, zabrał łopatę Julii i przejął jej obowiązki, a ta pojechała do domku i przywiozła nam pyszną kawkę i coś na osłodę ;)

Kamień spadł z serca kiedy zalaliśmy już całe ławy i dokładnie w momencie jak uzupełniłem szalunek stopy kominowej Pan operator oświadczył, że więcej betonu przez pompę już nie pójdzie! Słowem wyliczyliśmy idealnie, a z całego naddatku została taka mała plama:

Cała akcja trwała równo 2 godzinki, po wypiciu kawy wszyscy wrócili do swoich obowiązków, a mnie czekało jeszcze zatrzeć powierzchnię betonu. Co okazało się bardzo czasochłonne i zajęło kolejne 2 godziny. Końcowy efekt wygląda tak:

Pozdrawiamy J&D :)

Nadszedł czas na ostatni etap zbrojenia ław fundamentowych. Zbrojenie już wrzucone do szalunków i nadszedł czas na wiązanie tzw. "elek", czyli prętów zagiętych o 90 stopni w kształt litery L, które będą przywiązywane na wszystkich rogach w celu zachowania ciągłości zbrojenia. Na każdym rogu trzeba było przywiązać aż 6 sztuk takich prętów (każdy o długości 1,2 m, aby zachować 60 cm zakładu na głównych prętach zbrojenia) oczywiście o tej samej średnicy co główne pręty zbrojenia, więc fi 12 mm.

Wszystko wygląda tak:

Czerwone strzałki wskazują 3 "eLki" na górnej, a niebieskie na dolnej części kosza.

Ciasno zrobiło się krótkim uskoku i tu było najtrudniej wszystko powiązać:

Poza skręcaniem narożników przymocowaliśmy zbrojenie 26 słupów żelbetowych, które będą miały za zadanie usztywnienie bardzo długich ścian:

Na koniec przykręciłem zbrojenie stopy kominowej pod rezerwowy komin dymowy i wentylacyjny w garażu:

Tutaj kierownik miał małe obiekcje i padło pytanie "po co aż dwie kraty, wystarczyłaby tylko jedna na dole", ale zaakceptował więc wzięliśmy się do dalszej pracy :)

Julii Tata wpadł, żeby pomóc nam przy spawaniu bednarki. Tak, ten temat spędzał nam sen z powiek. Jedni elektrycy mówią, żeby jej absolutnie nie spawać bo ocynk się wypala i będzie korodować, a zamiast tego wrzucić bednakrę obwodowo w całej ławie i poskręcać specjalnymi klamrami, zaś Julii Tata - elektryk z kilkunastoletnim doświadczeniem w T.... to znaczy u jednego z największych dostawców energii w Polsce :P stwierdził, że połączenie spawane będzie dużo pewniejsze, a niejednokrotnie w czasie interwencji spotykał się z sytuacją, gdzie między dwoma skręconymi klamrą kawałkami bednarki połączenie zaśniedziało i też nie spełniało swojej funkcji w 100%. Koniec końców bednarki zostały przyspawane do zbrojenia:

bednarki zostały wypuszczone w 3 rogach domu, dwóch rogach garażu i w kotłowni.

Pozdrawiamy J&D

Jak już się nacięło prętów, to teraz trzeba z nich zrobić strzemiona... stanowisko przygotowane, więc jedziemy z obróbką :)

W tle brat Julii - Mateusz rozbiera palety, aby przygotować deski na zastrzały do szalunku.

Po kilku godzinach pracy gotowe są strzemiona na ławy:

Na wieniec i trzpienie:

Mały problem pojawił się przy zaginaniu prętów fi 12 mm, bo okazało się, że nie mieszczą się w giętarce :( Potrzeba matką wynalazków, więc poskładałem sobie taki patencik:

Rurę przykręciłem do palety, do środka wkładałem pręt, zaś na drugi koniec pręta nakłądałem drugą rurę. Drugi brat Julii - Rafał wpadł pomóc i dzielnie obciążał paletę aby się nie ruszała :P wiec zaginanie szło całkiem sprawnie :D

A oto efekt końcowy:

Na dzisiaj tyle, mam nadzieję, że już trochę rozwialiśmy wątpliwości co do cięcia prętów na takie kawałki :)

POZDRAWIAMY

J&D